ژنی که اولین رفتارهای اجتماعی را هدایت می کند، می تواند کلید درک اوتیسم باشد.

در حال حاضر و طبق پژوهش‌ها، یک مطالعه جدید حیوانی به نقش ژنی اشاره می‌کند که برای رشد اولیه رفتارهای اجتماعی اساسی مهم است. این مطالعه همچنین عنوان می‌کند که قرارگرفتن در معرض برخی داروها و عوامل خطر محیطی در طول رشد جنینی می‌تواند باعث تغییراتی در این ژن شود. این موضوع می‌تواند منجر به تغییراتی در رفتار اجتماعی شود که مشابه رفتارهایی است که در افراد با اختلال اوتیسم مشاهده می‌شود. در کمال ناباوری، محققان همچنین دریافتند که می‌توانند برخی از اثرات این موارد را با استفاده از یک داروی آزمایشی معکوس کنند و درمانی برای این موضوع پیدا کنند. دکتر رندال تی پیترسون، نویسنده مسئول این مطالعه و رئیس کالج داروسازی دانشگاه یوتا، می‌گوید: «این مطالعه در سطح مولکولی به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چرا توانایی‌های مهارت‌های اجتماعی در مراحل اولیه زندگی مختل می‌شود. همچنین به ما فرصتی می‌دهد تا درمان‌های بالقوه‌ای را کشف کنیم که می‌تواند رفتارهای اجتماعی و اجتماعی بودن را در حیوانات و شاید به‌مرورزمان، در نهایت در انسان‌ها نیز بازگرداند.» به طور گسترده‌تر، یافته‌های محققین نشان می‌دهد که ژن – TOP2a – شبکه بزرگی از ژن‌ها را کنترل می‌کند که خطر اوتیسم را افزایش می‌دهند. پیترسون اضافه می‌کند که ممکن است این ژن به‌عنوان پیوندی بین عوامل ژنتیکی و محیطی که در شروع اختلال نقش دارند عمل کند. بااین‌حال، پیترسون خاطرنشان می‌کند که این مطالعه بر روی حیوانات انجام شده است و قبل از تأیید هر یک از نتایج آن در انسان، باید تحقیقات بیشتری انجام شود؛ بنابراین، او در مورد نتیجه‌گیری در مورد برنامه‌های کاربردی در دنیای واقعی هشدار می‌دهد. پترسون همچنین بیان می‌کند: هیچ مدرکی مبنی بر اینکه مصرف فلوروکینولون‌ها یا هر آنتی‌بیوتیک دیگری باعث اوتیسم در انسان می‌شود، نداریم. “بنابراین، هیچ دلیلی برای توقف استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها وجود ندارد. آنچه این مقاله شناسایی می‌کند یک مسیر مولکولی جدید است که به نظر می‌رسد رشد روابط اجتماعی را کنترل می‌کند و ارزش کاوش بیشتر را دارد.” این مطالعه که توسط محققان و همکاران بهداشت دانشگاه یوتا در سراسر کشور انجام شده است، در شماره 23 نوامبر Science Advance منتشر شده است.