نقاشی امیرحسین (تک نسخه)

شب یلدا یا شب چله درست مثل چهارشنبه‌سوری و عید نوروز، یکی از جشن های ایران باستان است که از غروب آخرین روز پاییز شروع می‌شود و با طلوع آفتاب در اولین روز زمستان به پایان می‌رسد. شب يلدا چه قبل و چه بعد از اسلام، در فرهنگ ايران جایگاه خاصی داشته و همیشه انگيزه‌ای برای دورهمی اقوام دور و نزدیک، دور سفره‌ای پربرکت محسوب شده است؛ موضوعی كه زمينه ارتباط بيشتر و پیوند محكم‌تر خانواده‌ها را فراهم می‌کند.

اجداد ما این شب را تا به صبح به جشن و پایکوبی به گرد آتش می‌پرداختند؛ بر خوانی الوان از میوه‌هایی چون هندوانه، خربزه، انار، سیب، خرمالو و به می‌نشستند. هرچند که زندگی ماشینی و گرفتاری‌های روزمره ، موجب ایجاد فاصله میان مردم ایران با سنت‌ها و آیین‌های گذشته شده، اما هنوز هم جلوه‌هایی از سنت‌های ویژه‌ی ایران باستان در ایامی مانند شب یلدا به چشم می‌خورد.

در شب یلدا سفره ای پهن می شود که درون آن را با میوه و آجیل های مختلفی پر می کنند. از مهم ترین میوه های که بر سر این سفره قرار می دهند، هندوانه و انار است که گویی پای ثابت سفره های یلدا هستند. همچنین باسلوق و پشمک نیز در میان ظروف آجیل مخصوص شب یلدا دیده می شود. در این شب اغلب بزرگترها قصه های قدیمی تعریف می کنند و خاطرات شیرینی و جالب گذشته خود را یادآوری می نمایند.

انار هم یکی از میوه های محبوب در شب یلداست. این میوه در سفره شب یلدا نماد شادی و زایش و تولد است. انار میوه‌ای خون ساز است و به کسانی که رنگ پریده و ضعیف هستند، توصیه می‌شود آب انار بنوشند. سیستم دفاعی بدن را تقــویت می‌کند و موجب افزایش انرژی و تصفیه خـون می‌شود و رنگ و روی کسی را که آب انار می‌خورد، زیبا و شاداب می‌کند؛ به همین دلیل انار را نماد زایش و شادی می‌دانند.

امیرحسین این نقاشی را به مناسبت شب یلدا کشیده است.

هزینه ی حاصل از فروش این نقاشی صرف آموزش کودکان با اختلال اوتیسم می شود.