نقاشی صدرا (تک نسخه)

شب یلدا یا شب چله درست مثل چهارشنبه‌سوری و عید نوروز، یکی از جشن های ایران باستان است که از غروب آخرین روز پاییز شروع می‌شود و با طلوع آفتاب در اولین روز زمستان به پایان می‌رسد. شب يلدا چه قبل و چه بعد از اسلام، در فرهنگ ايران جایگاه خاصی داشته و همیشه انگيزه‌ای برای دورهمی اقوام دور و نزدیک، دور سفره‌ای پربرکت محسوب شده است؛ موضوعی كه زمينه ارتباط بيشتر و پیوند محكم‌تر خانواده‌ها را فراهم می‌کند.

اجداد ما این شب را تا به صبح به جشن و پایکوبی به گرد آتش می‌پرداختند؛ بر خوانی الوان از میوه‌هایی چون هندوانه، خربزه، انار، سیب، خرمالو و به می‌نشستند. هرچند که زندگی ماشینی و گرفتاری‌های روزمره ، موجب ایجاد فاصله میان مردم ایران با سنت‌ها و آیین‌های گذشته شده، اما هنوز هم جلوه‌هایی از سنت‌های ویژه‌ی ایران باستان در ایامی مانند شب یلدا به چشم می‌خورد.

درشب یلدا، سفره ای پهن می شود که درون آن را با میوه و آجیل های مختلفی پر می کنند. از مهم ترین میوه های که بر سر این سفره قرار می دهند، هندوانه و انار است که گویی پای ثابت سفره های یلدا هستند. همچنین باسلوق و پشمک نیز در میان ظروف آجیل مخصوص شب یلدا دیده می شود. در این شب اغلب بزرگترها قصه های قدیمی تعریف می کنند و خاطرات شیرینی و جالب گذشته خود را یادآوری می نمایند.

انار یکی از نمادهای شب یلداست که باید آن را نشانگر زایش و شادمانی بدانیم. قدیمی ها این میوه را به امید جان تازه گرفتن و انرژی دریافت کردن بر سر سفره یلدا قرار داده و از آن میل می کردند.

صدرا این نقاشی را براساس علااقه ای که به انار و هندوانه دارد، کشیده است. در ذهن او انار و هندوانه باهم دوست هستند و در کنار یکدیگر در شب یلدا خوشحال اند.

هزینه ی حاصل از فروش این نقاشی صرف آموزش کودکان با اختلال اوتیسم می شود.