دلایل افزایش آماری شیوع اختلال طیف اتیسم در جهان هنوز بطور قطع مشخص نشده است

اختلال طیف اتیسم از جمله اختلالات عصبی-رشدی است که با طیف متنوعی از تفاوت‌ها و شرایط مشخص می‌شود. نشانه‌ها و مشخصه‌های اصلی این اختلال نقص در روابط اجتماعی و تعاملات، رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری، مشکلات حسی و برخی مشکلات یادگیری است. توانایی‌ها و نیاز‌های این کودکان متفاوت است و می‌تواند در طول زمان تکامل یابد و تغییر کند. همچون توانمندی این کودکان شاخصه‌های آماری برای تخمین میزان شیوع این اختلال نیز تکامل و تغییر یافته است. در سال ۲۰۰۷، آمار شیوع این اختلال در آمریکا ۱ از هر ۱۵۰ تولد بود. در سال ۲۰۰۸، آمارها نشان می‌دهند که شیوع این اختلال ۱ از هر ۸۸ تولد بوده است. در سال ۲۰۱۴، پژوهش‌های بایو و همکارانش نشان می‌دهد که باز هم میزان شیوع این اختلال رو به افزایش است و در هر ۱ از هر ۶۸ تولد، کودک دارای اختلال طیف اتیسم است. آخرین آمار شیوع این اختلال مربوط به سال ۲۰۱۸ است که نشان می‌دهد در هر یک از ۵۹ تولد، کودک دارای اختلال طیف اتیسم خواهد بود. آمارهای غیررسمی نیز در ایران گزارش می‌دهند که شیوع این اختلال هم اکنون ۱ از هر ۱۵۰ تولد است. توجه به این نکته ضروری است که تاکنون گزارشی مبنی بر میزان شیوع این اختلال در کشور‌های کم‌درآمد و متوسط ارائه نشده‌است. به‌طور خلاصه، تخمین زده می‌شود که در سراسر جهان از هر ۱۰۰ تولد، به‌طور میانگین یک کودک دارای اختلال طیف اتیسم است؛ این تخمین نشان‌دهنده‌ی یک رقم متوسط برای بیان میزان شیوع این اختلال است. شیوع گزارش‌شده این اختلال همان‌طور که در بالا عنوان شد بسیار متفاوت است و هرسال در حال تغییر است؛ با این‌حال، به‌طور کلی برخی از مطالعاتی که به‌خوبی شرایط را کنترل کرده‌اند، ارقامی را نشان می‌دهند که به‌طور قابل ملاحظه‌ای در حال افزایش است. چرا این اختلال در حال افزایش است؟ از آن‌جایی که تاکنون علّت قطعی و اصلی این اختلال کشف نشده‌است، نمی‌توان به‌طور قطع دلیل افزایش شیوع این اختلال را عنوان کرد. با این حال تاریخچه این اختلال نشان می‌دهد که این اختلال از گذشته تاکنون شایع بوده‌است؛ پژوهش‌های کانر و آسپرگر نشان می‌دهند که کودکان و افراد بسیاری در گذشته دارای این اختلال بوده‌اند. با این‌حال، عنوان این اختلال، مشخصه‌ها و تصورات حول این اختلال به مرور زمان تغییر کرده‌است. اختلالی که در گذشته در رده اختلالات روانی قرار داشته است، اکنون در دسته‌بندی جدا و دارای نشانه‌های مشخص‌شده است. شاید بتوان بیان کرد که علّت میزان شیوع این اختلال در آمارهای جهانی، همین شفاف‌سازی درباره‌ی نشانه‌های اختلال و دسته‌بندی آن است.