بررسی ارتباط سن والدین و اوتیسم، در سال های اخیر نتایج مختلفی را به همراه داشته است. پژوهش ها  که بروز این اختلال در کودکانی که از والدین با سن ۳۵سال یا بالاتر متولد می‌شوند، بیشتر است. براساس مطالعات، تأثیر سن والدین یکی از ثابت‌ترین یافته‌ها، در اپیدمیولوژی اختلال طیف اتیسم است؛ به‌خصوص زمانی که سن پدر بیشتر از میانگین سن بارداری در مردان است. 

ارتباط بین سن مادر و میزان شیوع اختلال طیف اتیسم پیچیده‌ است. به‌نظر می‌رسد زنان با احتمال بیشتری، چه زمانی که بسیار بزرگ‌تر از میانگین سنی بارداری زنان در جامعه، و چه زمانی که بسیار جوان‌تر از میانگین سنی باشند، دارای فرزند اوتیسم خواهند بود. با این‌حال تشخیص آن‌که چرا سن یکی از والدین، بر میزان بروز اختلال طیف اوتیسم تأثیرگذار است، بسیار دشوار است.

محققین با جمع‌آوری اطلاعات خانواده‌های بی‌شماری، و محاسبه میزان سن مردان و ارتباط آن با اختلال طیف اوتیسم، می‌توانند دریابند که مردان در سنین مختلف با چه احتمالی ممکن است دارای فرزند اوتیسم باشند. اوّلین مطالعه دقیق با این هدف، در سال ۲۰۰۶ منتشر شد.

پژوهشگران با مطالعه بر روی سوابق پزشکی ۱۳۲۰۰۰ جوان اسرائیلی، به نتایجی در این خصوص دست یافتند. نتایج پژوهش انجام‌شده نشان داد، که احتمال داشتن فرزند دارای اختلال طیف اوتیسم، در مردان ۳۰ ساله، ۱.۶ برابر بیشتر از مردان کمتر از ۳۰ سال است، و میزان بروز اختلال طیف اوتیسم در فرزندان مردان ۴۰ ساله، به بیش از ۶ برابر می‌رسد.
از آن پس، محققین به تجزیه و تحلیل داده‌های بی‌شماری پرداختند.

پژوهش‌های انجام‌شده در سایر کشورها همچون آمریکا، دانمارک، سوئد و همچنین مجموع داده‌های بین‌المللی جمع‌آوری شده نیز نشان داد، که افزایش بروز اختلال طیف اوتیسم در بین فرزندانی که پدرشان مسن‌تر است، بیشتر خواهد بود.
در سال ۲۰۱۴ نیز تیم پژوهشی بایرز و همکارانش، به نتایجی مشابه پژوهش‌های انجام‌شده دست یافتند. بایرز و همکارانش در این پژوهش، سوابق افراد را براساس سن والدینشان در زمان تولد گروه‌بندی کردند. سپس بررسی کردند که چگونه تعداد موارد اوتیسم با توجه به سن والدین متفاوت است. 

نتایج این پژوهش نشان داد ،که کودکان متولد شده از مردان ۳۵ تا ۶۰ ساله تا ۲۴درصد، بیشتر از کودکان متولد شده از مردان ۳۱ تا ۳۴ ساله، در معرض اختلال طیف اوتیسم هستند. مطابق با این روند، در بین والدین ۱۵ تا ۳۰ ساله، کمترین میزان داشتن کودک دارای اختلال طیف اوتیسم وجود دارد. مردان در این گروه سنی تا ۱۴ درصد و زنان در این گروه سنی، تا ۱۷درصد شانس کمتری در داشتن فرزند با اختلال طیف اوتیسم دارند.

سخن آخر 

با این حال، هنوز هیچ پژوهشی کاملاً اثبات نمی‌کند که والدین، در چه سنی میزان تولد کودک با اختلال طیف اوتیسم در آن‌ها افزایش می‌یابد. محدوده سنی در مطالعات مختلف متفاوت است، در نتیجه مقایسه نتایج دشوار خواهد بود. به‌طور کلی، میزان بروز این اختلال به‌طور پیوسته، و در طول زمان با افزایش سن والدین، افزایش می‌یابد. و این‌گونه نیست که پس از یک سن خاص، به‌طور صعودی افزایش یابد.

هرچند که هیچ پژوهشی نتوانسته به‌طور قطع، ارتباط بین سن والدین و به‌ویژه پدر با اختلال طیف اوتیسم در فرزند را اثبات کند. امّا، همواره توجه به این نکته ضروری است، که افزایش سن والدین به‌هنگام بارداری، زنگ‌خطر و عامل خطر بسیاری از اختلالات دوران کودکی در فرزندان است. پس توجه به سن مناسب بارداری، همواره یک نکته ضروری قبل از اقدام به بارداری و فرزندآوری است.
در پایان باید عنوان شود که والدین آینده‌نگر همواره به‌خاطر داشته باشند، که شانس داشتن کودک با اختلال طیف اوتیسم بسیار کم است. مطالعات همه‌گیرشناسی می‌توانند این روند را آشکار کنند امّا، نتایج این پژوهش‌ها نباید تصمیم به فرزندآوری در والدین را تحت تأثیر قرار دهد، و آن را تعیین کند.

موسسه خیریه دوست اتیسم، می‌کوشد تا با ارائه کاملترین خدمات توانبخشی و آموزشی، مطابق با نیازهای هر کودک، زندگی شادتری برای کودکان مبتلا به اوتیسم فراهم نماید. والد محترم، اگر نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اوتیسم، و یا نیاز به هرگونه آموزش برای نحوه ی برقراری ارتباط با کودک مبتلا به اتیسم خود دارید، می‌توانید از طریق شماره تلفن ۰۲۱۸۸۶۰۳۴۵۴ ، با ما در ارتباط باشید.