توضیحات

یکی از علائم بارز کودکان اتیسم، نقص در مهارت‌های ارتباطی است که تاخیر در صحبت کردن و اشکال در فراگیری زبان از مشکلات اصلی این نقص است.

ارتباط یعنی انتقال پیام از یک شخص به شخص دیگر. اولین گام برای برقراری ارتباط مثبت و پرورش روابط، درک جنبه‌های مختلف ارتباط کلامی و غیرکلامی و نقش‌های مهم در تعامل با دیگران است. رشد زبان کلامی، بخش مهمی از رشد کلی هر کودک است. این قابلیت، توانایی کودک برای برقراری ارتباط، بیان و درک احساسات را میسر می‌کند. زبان و مهارت‌های زبانی معمولاً در سه سال اول زندگی با سرعت زیادی رشد می‌کند اما این سرعت در همه کودکان یکسان نیست و در کودکان اتیسم، سرعت و نحوه رشد زبان‌شان با سایر کودکان تفاوت‌های اساسی دارد.

در این کتابچه با مفهوم ارتباط، مشکلات ارتباطی کودکان اتیسم، مداخلات آموزشی و درمانی، اقداماتی که والدین می‌توانند انجام دهند و… آشنا می‌شویم.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: “برای کودکان با اختلال طیف اتیسم که در سطح خفیف اختلال قرار دارند، پایه مداخلات ارتباطی باید بر اساس چگونگی شروع و حفظ ارتباط با دیگران باشد. به این صورت که کودک چگونه موضوعی را برای گفت‌وگو شروع کند، روی آن گفت‌وگو بماند و به نوبت حرف بزند.

برخی از کودکان اتیسم ممکن است هرگز در مهارت‌های کلامی پیشرفتی نداشته باشند. برای این دسته از کودکان هدف ارتباطی به دست آوردن توانایی اشاره کردن و زبان بدن است. در واقع به کودکان فاقد کلام، مهارت‌های ارتباطی غیرکلامی و نشانه‌های زبانی آموزش داده می‌شود. برای این گروه همچنین آموزش استفاده از نمادها نیز لحاظ می‌شود.”