تحقیقاتی در زمینه خواب نوزادان اتیسم؛ لندن، اوت ۲۰۲۵ یک مطالعه تازه نشان می‌دهد که الگوهای خواب نوزادان ممکن است پیش‌بینی‌کننده‌ی اختلال طیف اتیسم باشند. پژوهشگران با بررسی بیش از هزار نوزاد دریافتند هر ساعت خواب بیشتر در شش‌ماهه‌ها، احتمال تشخیص اتیسم در دو سالگی را کاهش می‌دهد، در حالی که مدت زمان طولانی برای به خواب رفتن در دوازده‌ماهه‌ها، با افزایش احتمال تشخیص اتیسم در دوران کودکی مرتبط است.
تحقیقاتی در زمینه خواب نوزادان اتیسم
این تحقیق، که در مجله Archives of Disease in Childhood منتشر شده، بر اهمیت توجه به الگوهای خواب نوزادی برای والدین و متخصصان تأکید می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهد که مشکلات خواب در اتیسم تنها یک اثر جانبی نیست، بلکه می‌تواند نشانه‌ای زودهنگام باشد که امکان مداخله و حمایت به موقع را فراهم می‌آورد.
پژوهشگران هشدار دادند که هنوز نمی‌توان رابطه‌ی مستقیم علت و معلولی میان خواب و اوتیسم را اثبات کرد، اما این داده‌ها راهنمایی ارزشمند برای تشخیص زودهنگام و برنامه‌ریزی مداخلات درمانی محسوب می‌شوند.
طبق گزارش‌های قبلی، حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد کودکان اتیسم با مشکلات خواب مواجه‌اند؛ شامل دشواری در به خواب رفتن، بیداری‌های شبانه و خواب کوتاه‌مدت. مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که حتی پیش از تشخیص اتیسم، مشاهده و پیگیری الگوهای خواب نوزادان می‌تواند اطلاعات حیاتی برای خانواده‌ها و متخصصان فراهم کند.
چالشی که پژوهشگران تازه به آن پرداختند
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که مشکلات خواب ممکن است نه تنها یکی از تأثیرات جانبی اتیسم باشند، بلکه حتی در برخی موارد از نشانه‌های اولیه آن به حساب آیند؛ یافته‌ای که نویدبخش مسیرهای تازه‌ای برای تشخیص و مداخله زودهنگام در اختلال طیف اتیسم است.
دستاوردهای مطالعه جدید
بر اساس تحقیق منتشرشده در مجله Archives of Disease in Childhood (به تاریخ اوایل ۲۰۲۵)، پژوهشگران با بررسی اطلاعات مربوط به بیش از ۱،۰۷۴ زوج مادر نوزاد دریافتند:
- هر ساعت خواب بیشتر در نوزادان شش‌ماهه، با کاهش نشانه‌های اتیسم در دو سالگی مرتبط است.
- این خواب اضافی احتمال تشخیص اتیسم تا سن ۱۱.۵ سالگی را حدود ۲۲٪ کاهش می‌دهد.
- همچنین، بالا بودن زمان لازم برای به خواب رفتن در دوازده‌ماهه‌ها ارتباطی مثبت با احتمال بیشتر تشخیص اتیسم در کودکی دارد.
این نتایج شگفت‌انگیز، روشن می‌سازند که رفتارهای خواب در نوزادی می‌تواند «نگران‌کننده» نباشد؛ بلکه ممکن است با توسعه‌ی شناختی و عصبی نیز مرتبط باشد. با این حال، محققان تأکید کردند که هنوز نمی‌توان رابطه‌ی علّی میان آن‌ها را اثبات کرد.
چرا این دستاوردها اهمیت دارند؟
- تحقیقات قبلی اغلب بر بروز مشکلات خواب در کودکان اتیسم (مثل بی‌خوابی، بیداری‌های شبانه و شروع دیرهنگام خواب) تمرکز داشته‌اند. برای مثال، برآوردها نشان می‌دهند حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد کودکان اتیسم چنین مشکلاتی را تجربه می‌کنند
- اما اکنون مطالعه‌ی تازه، این دیدگاه را به جلو می‌برد: هنوز پیش از تشخیص اتیسم، الگوهای خواب ممکن است مفاهیم هشداردهنده‌ای با خود حمل کنند، شاید حتی در نقش پیش‌بینی‌کننده (پرمتیور) یا کمک‌کننده به تشخیص زودهنگام.
پیامدها برای والدین، درمانگران و پژوهشگران
- والدین: مشاهده دقیق الگوهای خواب نوزاد مانند مدت خواب شبانه و مدت زمان لازم برای خوابیدن ممکن است اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی رشد آینده‌ی او داشته باشد.
- متخصصان: این یافته راهی نوین به سوی تشخیص زودهنگام و مداخلات اثربخش‌تر فراهم می‌آورد.
- پژوهشگران: داده‌های بیشتر و باکیفیت‌تر، به‌ویژه در دوره نوزادی و پیش از تشخیص کلینیکی، می‌تواند به کشف عوامل مشترک یا علت‌های زیستی کمک کند.
نتیجه‌گیری
این تحقیق نویدبخش آن است که خواب فراتر از تأثیرات شناخته‌شده‌اش ممکن است به ابزاری برای تشخیص زودهنگام اوتیسم تبدیل شود. در عین حال، مسیر علت‌ومعلولی میان خواب و نشانه‌های اتیسم هنوز روشن نیست و نیازمند بررسی‌های گسترده‌تر است. همچنین، افزایش آگاهی درباره‌ی اتیسم می‌تواند به والدین و متخصصان کمک کند تا با درک بهتر این اختلال، مداخلات زودهنگام و مناسب‌تری ارائه دهند.
