انزوای اجتماعی در اوتیسم چیست؟ مطالعات، تنهایی در اوتیسم را به عنوان یک تجربه منفی تعریف می‌کنند که یک فرد اوتیسم ارتباط خود را با افراد دیگر از دست می‌دهد. در حالی که بسیاری از افراد اوتیستیک دوست دارند تنها باشند، اما این به معنای احساس تنهایی نیست. در حالی که برخی از بزرگسالان اوتیستیک زمانی که تنها هستند احساس رضایت می‌کنند، افرادی که احساس تنهایی می‌کنند اغلب ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی دچار مشکل شوند.

علت احساس تنهایی در افراد اوتیستیک چیست؟

در حالی که دلایل بالقوه زیادی برای تنهایی وجود دارد، برخی محرک‌ها وجود دارند که می‌توانند احتمال تنهایی را در افراد اوتیستیک افزایش دهند. این علل عبارت‌اند از:

• محیط‌های حسی: بسیاری از تعاملات اجتماعی در مکان‌های پر سر و صدا و شلوغ مانند پارک‌ها یا رستوران‌ها رخ می‌دهد. این می‌تواند منجر به اضافه بار حسی شود و فرد اوتیسم را مجبور به کناره‌گیری از محیط کند.
• اضطراب اجتماعی: بسیاری از افراد در این طیف ممکن است هنگام برخورد با موقعیت‌های اجتماعی دچار اضطراب شوند که به احساس تنهایی شدت می‌بخشد.
• قلدری: تحقیقات نشان می‌دهد که بیش از ۶۰ درصد از افراد اوتیستیک در زندگی خود قلدری را تجربه می‌کنند. این می‌تواند منجر به کناره‌گیری اجتماعی شود؛ زیرا آنها فعالانه از موقعیتی که می‌تواند منجر به قلدری شود اجتناب می‌کنند.
• فقدان حمایت رسمی: در حالی که آگاهی از اوتیسم در حال گسترش است و پشتیبانی بیشتری در دسترس است، بسیاری از بزرگسالان اوتیسم در زمان رشد، سیستم‌های پشتیبانی رسمی نداشتند. نداشتن این پشتیبانی می‌تواند باعث شود آنها احساس تنهایی کنند؛ زیرا نمی‌دانند کمک در دسترس است.

انزوای اجتماعی در اوتیسم

تنهایی می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی برای افراد اوتیستیک شود. این امر می‌تواند اثرات منفی بر سلامت جسمی، عاطفی و روانی افراد در طیف دارا باشد.

• جسمانی

به گفته پزشکان، تنهایی با عوارض جسمی مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی و چاقی مرتبط است. اینها می‌توانند مشکلات بزرگ‌تری را در آینده در زندگی ایجاد کنند.

• عاطفی

همچنین تنهایی با اضطراب، استرس، اعتماد به نفس پایین، خشم، سردرگمی و غم و اندوه مرتبط است. تحقیقات نشان داده است که برخی از افراد اوتیستیک احساس انزوا یا نامرئی بودن می‌کنند و از کناره‌گیری اجتماعی رنج می‌برند. بسیاری از افراد اوتیستیک همچنین ممکن است احساس کنند که باید علائم خود را پنهان کنند یا سعی کنند علائم خود را بروز ندهند تا مشابه افراد بدون اختلال به نظر بیایند.

• سلامت روان

تنهایی همچنین می‌تواند منجر به مشکلات سلامت روان، از جمله افسردگی و در بدترین حالت، افکار خودکشی شود. طبق یک مطالعه جدید از مؤسسه کندی کریگر، ۳۶ درصد از افراد اوتیستیک افکار خودکشی را تجربه کرده‌اند.

مدیریت تنهایی در اوتیسم

تکیه کردن به خانواده و دوستان برای کمک به مبارزه با تنهایی حیاتی است. استفاده از علایق خاص می‌تواند به یک فرد اوتیستیک کمک کند تا یک رابطه معنادار ایجاد کند که می‌تواند به جلوگیری از تنهایی کمک کند. رسانه‌های اجتماعی و انجمن‌های آنلاین می‌توانند به افراد اوتیسم کمک کنند تا جامعه‌ای را پیدا کنند تا به آنها در ایجاد ارتباط کمک کند. با این حال، هر کسی که آنلاین است باید از پتانسیل زورگویی سایبری و سایر خطرات آنلاین آگاه باشد. یافتن محیطی که نیازهای حسی را برآورده کند نیز می‌تواند به مبارزه با تنهایی کمک کند. در حالی که برای بسیاری ممکن است تعامل در محیط‌هایی با تحریک حسی بیش از حد دشوار باشد، یافتن محیط مناسب می‌تواند تعاملات اجتماعی را دلپذیرتر کند.

افراد اوتیسم نیز می‌توانند در صورت لزوم از متخصصان کمک بگیرند. مشاوران و درمانگران می‌توانند به رفع تنهایی کمک کنند و نکات مفیدی را برای یافتن محیط‌های حسی مناسب ارائه دهند تا افراد اوتیستیک احساس طرد شدن نکنند.

حمایت و درک

تنهایی می‌تواند برای کسانی که آن را تجربه می‌کنند ویرانگر باشد. این می‌تواند منجر به مشکلات عمده‌ای با سلامت جسمی و روانی و همچنین مسائل اجتماعی شود. اما خانواده‌ها می‌توانند برای کمک به آن‌هایی که در این طیف هستند برای غلبه بر حملات تنهایی قدم بردارند. ما می‌توانیم محیط‌های حمایتی و فراگیر ایجاد کنیم که نیازهای آن‌ها را برطرف کند تا احساس تنهایی نکنند. تنهایی را هرگز نباید رها کرد. با همکاری یکدیگر، می‌توانیم تجربیات افراد اوتیستیک را بهبود بخشیم و به آنها کمک کنیم به روش‌هایی که قبلاً تجربه نکرده‌اند، ارتباط برقرار کنند.