نقش میکروبیوم روده در رفتار کودکان اتیسم؛ مطالعهای جدید نشان میدهد که عدم تعادل باکتریهای روده میتواند تولید انتقالدهندههای عصبی را مختل کند و بر رفتار کودکان دارای اتیسم تأثیر بگذارد. این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده و به پژوهشهای قبلی درباره ارتباط روده و مغز در اتیسم اشاره میکند.
محققان دادههای رفتاری، اسکنهای مغزی و نمونههای مدفوع ۴۳ کودک اتیستیک و ۴۱ کودک نوروتایپیکال را در سنین ۸ تا ۱۷ سال جمعآوری کردند. آنها متابولیتهای مدفوع، به ویژه تریپتوفان را بررسی کردند؛ اسید آمینهای که میکروبهای روده آن را به ترکیباتی مانند سروتونین تبدیل میکنند.
نتایج نشان داد که متابولیتهای تریپتوفان با فعالیت مغزی در نواحی مرتبط با پردازش احساسی و حسی ارتباط دارند. محققان دریافتند که سطح ترکیبی به نام «کینورنات» در کودکان اتیستیک کمتر است. این ترکیب از مغز محافظت میکند و کاهش آن ممکن است باعث افزایش مشکلات رفتاری و شناختی شود.
نقش میکروبیوم روده در رفتار کودکان اتیسم
محور ارتباطی روده و مغز(Gut-Brain Axis)
لیسا عزیززاده، نویسنده اصلی مقاله و استاد مؤسسه مغز و خلاقیت دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، میگوید: تعداد نورونهای روده از نخاع بیشتر است. حدود ۹۰٪ سیگنالهای عصبی از روده به مغز میروند و تنها ۱۰٪ مسیر مخالف را طی میکنند. او تأکید میکند که محور روده-مغز تنها یکی از عوامل بروز اتیسم است و عوامل ژنتیکی و محیطی نیز نقش دارند. میکروبیوم روده میتواند یکی از عوامل محیطی باشد، اما عوامل دیگر نیز محتمل هستند.
این نخستین مطالعهای است که تفاوت میکروبیوم روده را با تغییرات فعالیت مغزی کودکان اتیستیک مرتبط میداند. جرالدین داوسون، مدیر مؤسس مرکز اوتیسم و رشد مغزی دانشگاه دوک، میگوید: «اگر یافتهها در مطالعات گستردهتر تأیید شوند، میتوانند مسیرهای جدیدی برای درمان اتیسم با تمرکز بر سیستم گوارشی ایجاد کنند.»

ریشهیابی اتیسم
گزارش جدیدی از مرکز ملی نقصهای مادرزادی و ناتوانیهای رشدی در مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) در آمریکا نشان میدهد که افزایش آمار اوتیسم بیشتر به دلیل بهبود ابزارهای تشخیص است. در مقابل، رابرت اف. کندی جونیور، وزیر بهداشت آمریکا، این نتیجهگیری را رد کرده و افزایش موارد اوتیسم را به سموم محیطی نسبت داده است.
او در هفته گذشته اعلام کرد که وزارتخانهاش تا ماه سپتامبر دلیل اصلی بروز اوتیسم را کشف خواهد کرد. اما متخصصان این وعده را غیرواقعی میدانند و میگویند که تعیین علل گوناگون اوتیسم نیازمند پژوهشهای بسیار بیشتری است.
به گفته دکتر لارنس فانگ، استاد روانپزشکی دانشگاه استنفورد، عوامل زیادی از جمله سن والدین هنگام تولد، عفونتهای دوران بارداری و مصرف برخی داروها در دوران بارداری با اوتیسم مرتبطاند.
او تأکید میکند: «نکته مهم این است که نمود اوتیسم در جامعه بسیار متنوع است و احتمال اینکه تنها یک علت مشخص برای آن وجود داشته باشد بسیار کم است.»