تفاوت همدلی و همدردی چیست؟ اکثر افراد وقتی درد دل کسی را می‌شوند، شروع به نصیحت‌کردن و سخنرانی انگیزشی می‌کنند، و با گفتن جملات مثبت، و انکارِ وجود و شدت درد فرد، باعث بدتر شدن حالش، می‌شوند.

همدلی و همدردی

همه ما زمانی که از مشکلات، ترس‌ها و تمایلات و حتی رؤیاهای خود حرف می‌زنیم، نیاز به درک درست و همدلی، از جانب دیگران داریم؛ اما تفاوت ظریفی میان این دو مهارت، همدردی و همدلی، وجود دارد.

تعریف همدردی

در همدردی، در تلاشیم که عواطف، و احساسات فردِ مقابل را، درک کنیم،  و واکنشی دلسوزانه، به دنیای ذهنی او، نشان دهیم. همین که بتوانیم، دارای احساسات مشترک، با طرف مقابل باشیم، یعنی توانستیم همدرد باشیم. اگر دوستتان غمی دارد، غمگین می‌شوید، و اگر شاد باشد، شما هم لبخند می‌زنید،  و در احساسات او،  شریک می‌شوید. 

شخص همدردی‌کننده، در نهایت سعی دارد، گفتگو را با گفتن نکات مثبت، به سمت بهبود حال شخص مقابل، پیش ببرد. لزوم مهارت همدردی با دیگران، وجود یک درد مشترک است؛ به عبارتی دیگر، زمانی که شما بخواهید، درباره‌ی سوگ عزیزی، با دوست خود همدردی کنید، شما نیز باید درد و غم سوگ را، تجربه کنید، در سوگ فرد عزیزی،  با یکدیگر همدرد باشید، تا بتوانید به درستی احساسات دوست خود را، درک و تحلیل کنید.

تعریف همدلی

برای همدلی، باید چند قدم نزدیک‌تر برویم، و از دیدگاه شخص به مشکل نگاه کنیم؛ اما این به آن معنی نیست، که مجبور باشیم در جهت موافقت، با طرف مقابلِ خود، حرف بزنیم؛ می‌توانیم با تکرار حرفش، احساساتش را، تصدیق کنیم. در همدلی، وارد دنیای فرد دیگر می‌شویم، و از دیدگاه آن‌ها به قضیه می‌کنیم، و درمی‌یابیم که چرا این احساسات را، دارند. لزوم این مهارت این است، که برای مدتی، از خود و باورهایمان جدا شویم، و خود را دیگری ببینیم.

تفاوت همدلی و همدردی چیست؟

در همدردی، با به اشتراک گذاشتن تجربیات خود، و ابراز درک احساسات فرد مقابل، به فرد تسکین می‌دهیم، که با صبر و شکیبایی، با مشکلش کنار بیاید، و آن را بپذیرد. همدلی بیشتر، در جهتِ احساس‌کردنِ چیزی، «با فرد» است؛ نه برای فرد.

بنابراین، در همدلی، ما از درون، احساس دیگری را، می‌فهمیم؛ چیزی که او می‌بیند، ما هم می‌بینیم، چیزی که او می‌شنود را، ما هم می‌شنویم. زیرا خود را کنار می‌گذاریم، و توجه خود را تماماً به او می‌دهیم. چیزی که در همدردی وجود ندارد،  و فقط کنار آن‌ها می‌ایستیم، و تماشا می‌کنیم، که به فرد چه می‌گذرد.

هدف از همدلی و همدردی چیست؟

حال نکته مهمی، که در اینجا وجود دارد، صرفاً همدردی یا همدلی نیست؛ بلکه تلاشی برای کمک به فرد، یا کاستن از درد او است. لزومی ندارد، مسئولی که کاری برای کارتن‌خواب‌ها نمی‌کند، خودش کارتن‌خواب شود، تا فقط همدردی‌اش تقویت شود. وقتی کسی در حریق گیر می‌افتد، شما ممکن است به دلِ آتش بزنید، و تلاش کنید او را نجات دهید، و حتی ممکن است، خودتان هم دچار سوختگی شوید! 

در حالت دیگر، تلاش می‌کنید، که به او کمک کنید؛ اما با روش‌های دیگر، مثل آب پاشیدن، و اطفای حریق. با این حال، باید وضعیت او را، که در حالت سوختن است، درک کنید. حالت دیگری هم وجود دارد ،که شما بدون اینکه برایتان مهم باشد، که فردی در خطر سوختن است؛ موبایلتان را دربیاورید،  و با فیلم‌برداری از آن، سعی کنید این صحنه را، از دست ندهید!

وقتی احساس درد کنید، زنده‌ایـد؛ ولی وقتی درد دیگران را احساس کنید، انسانید.

در همدلی، ضرورتی ندارد فرد، دقیقاً به همان مسئله دچار شود، تا بتواند کمک کند. نمی‌شود از یک پزشک خواست، که خودش به تک‌تک بیماری‌ها مبتلا شود، تا شرایط بیمارانش را درک کند؛ بلکه با فهم و درکِ درد، در جهت رفع آن، می‌کوشد.

همدلی تأثیرگذار، نیازمند پختگی خاصی، در شخصیت است. اینکه بتوانید درد دیگران را، در آغوش بگیرید، و خودتان از این درد فرو نریزید. با پوشیدن کفش طرف مقابل، می‌فهمید راه‌رفتن در مسیر زندگی‌اش، چه حسی دارد، که بتوانید آن حس را انعکاس دهید، و اگر درست متوجه شوید؛ طبیعتاً، با جریان‌یافتن بیشترِ احساسات در فرد، بازخوردی مثل اشک‌ریختن، یا «درسته»، «بله» و «دقیقاً» از او، می‌گیرید.

افرادی که این مهارت‌ها را، در خود پرورش می‌دهند؛ باعث بهبود روابط اجتماعی خود، چه در زندگی خصوصی با همسر، فرزند، والدین و دوستان، و چه در محیط کاری و اجتماعی، می‌شوند. البته باید مواظب بود، که در همدلی افراط نشود؛ زیرا این کار باعث می‌شود، که هر وقت شما را ببینند، به یاد مشکلاتشان بیفتند، و مدام در معرض انرژی منفی قرار بگیرید، و از شما سوءاستفاده شود.

مطلب پیشنهادی:تفاوت همدلی و انسان دوستی چیست

سخن پایانی

در همدلی قبول می‌کنیم، که مشکل وجود دارد، و فرد را تشویق به فرار از احساساتش، نمی‌کنیم. مثل منبعی از آرامش، همراه فرد خواهیم بود، که تجربه‌ها و افکار خود را بگوید، و تمام ‌و کمال احساسش کند، تا به حس رهایی و آرامش، برسد. اگر با یکدیگر همدل‌تر باشیم؛ مطمئناً مشکلات را آسان‌تر، پشت‌ سر می‌گذاریم، و احساس نزدیکی، و صمیمیت بیشتری، به یکدیگر می‌کنیم. اما اگر انتخابمان، همدردی باشد؛ روابطمان به مقطعی کوتاه، جهت ابراز درک، درد مشترک با فرد مقابل، خلاصه خواهند شد.