اگر به شما بگویم که تاثیر دوستی در زندگی کودکان اوتیسم چیزی فراتر از خوشحالی موقتی است و می‌تواند رشد احساسی، اجتماعی و حتی زبانی فرزندتان را تقویت کند، باور می‌کنید؟ تصور کنید کودکتان در یک زمین بازی ایستاده، تنها، و نگاهش به بقیه بچه‌هایی است که با خنده و هیجان با هم بازی می‌کنند. قلبتان فشرده می‌شود، درست است؟ برای بسیاری از والدین کودکان اوتیسم، این صحنه آشناست. اما یک دوست واقعی، می‌تواند این تصویر را برای همیشه تغییر دهد و گامی بزرگ در بهبود کیفیت زندگی افراد اوتیسم باشد. در این مقاله به شما نشان می‌دهیم که چرا دوستی برای کودکان اوتیسم حیاتی است، چطور می‌توانید زمینه‌ساز دوستی‌های سالم باشید، و چه قدم‌هایی می‌توانید همین امروز بردارید تا زندگی فرزندتان از تنهایی به سمت همراهی تغییر کند.
تاثیر دوستی در زندگی کودکان اوتیسم؛ چرا دوستی یک معجزه است؟
۱. کودکان اوتیسم هم نیاز به دوست دارند
گاهی تصور می‌کنیم کودکان اوتیسم علاقه‌ای به دوستی ندارند. اما واقعیت این است که آن‌ها هم مثل بقیه بچه‌ها در درون خود تشنه محبت، همراهی و درک شدن هستند. یک مادر تعریف می‌کرد: «پسرم همیشه در مدرسه تنها می‌نشست. یک روز یکی از همکلاسی‌هایش آمد و دستش را گرفت. از آن روز به بعد، حتی حرف زدنش هم بهتر شد.» تاثیر دوستی در زندگی کودکان اوتیسم چیزی است که به تدریج اما عمیق اتفاق می‌افتد. حتی یک دوست می‌تواند اعتمادبه‌نفس، مهارت‌های اجتماعی و آرامش روانی آن‌ها را بهبود دهد. در واقع، تاثیر رفاقت و دوستی در رفع مشکلات جامعه اوتیسم بسیار چشمگیر است و می‌تواند نقطه عطفی در زندگی کودکان و خانواده‌های آن‌ها باشد.
۲. دوستی مهارت‌های اجتماعی را زنده می‌کند
یک دوست خوب می‌تواند به فرزند شما یاد دهد چطور:
-
نوبت بگیرد
-
احساساتش را بیان کند
-
زبان بدن دیگران را بفهمد
-
تعارض‌ها را بدون پرخاشگری حل کند
کودکان اوتیسم گاهی درک این مهارت‌ها را سخت‌تر تجربه می‌کنند. اما بازی با یک دوست، یک «کلاس عملی» جذاب برای تمرین این مهارت‌هاست.
۳. دوستی، درمان را تکمیل می‌کند
شاید فرزندتان جلسات کاردرمانی و گفتاردرمانی برود. اما چیزی که جلسات درمانی نمی‌توانند به طور کامل فراهم کنند، پیوند عاطفی واقعی است. وقتی این ارتباط شکل می‌گیرد، انگیزه یادگیری و تمرین مهارت‌ها چند برابر می‌شود.
چالش‌ها: چرا دوستی برای کودکان اوتیسم سخت‌تر است؟
حالا شاید بپرسید: «اگر دوستی اینقدر خوب است، چرا فرزندم هنوز تنهاست؟» اینجاست که باید بدانید این مسیر موانعی هم دارد.
-
کودکان اوتیسم ممکن است علائم ظاهری متفاوتی داشته باشند که بچه‌های دیگر را گیج کند.
-
آن‌ها ممکن است بلد نباشند چگونه سر صحبت را باز کنند یا پاسخ مناسب بدهند.
-
گاهی والدین و معلمان آموزش لازم برای حمایت از این روابط را نمی‌بینند.
اما خبر خوب این است که شما می‌توانید این موانع را از سر راه بردارید.
چطور به فرزندم کمک کنم دوستی پیدا کند؟
اول: آموزش دهید
در خانه، با بازی‌های نقش‌آفرینی، مهارت‌های ساده‌ای مثل سلام کردن، معرفی کردن خود و دعوت به بازی را تمرین کنید. مثلاً شما نقش یک دوست جدید را بازی کنید و فرزندتان یاد بگیرد چه بگوید.
دوم: محیط مناسب بسازید
دوستی در محیط‌های کوچک و بدون شلوغی راحت‌تر شکل می‌گیرد.
-
مهمانی‌های کوچک
-
بازی در پارک با یک یا دو کودک آشنا
-
کلاس‌های هنری یا ورزشی با حضور والدین
سوم: از معلمان و مربیان کمک بگیرید
با معلم فرزندتان صحبت کنید. بگویید دنبال فرصت‌هایی هستید که کودکتان بتواند در کنار یک یا دو همکلاسی مهربان بازی کند.
چهارم: الگو باشید
کودکان از رفتار والدینشان یاد می‌گیرند. اگر شما روابط دوستانه و حمایتگرانه‌ای داشته باشید و نشان دهید دوستی چقدر ارزشمند است، آن‌ها هم بیشتر ترغیب می‌شوند.
یک داستان واقعی: علی و محمد
علی، یک کودک ۸ ساله با اوتیسم، همیشه در زنگ تفریح تنها بود. مادرش با کمک معلمش برنامه‌ای چید که هر روز یک همکلاسی همراه علی بازی کند. بعد از چند هفته، علی شروع کرد به حرف زدن با بچه‌ها و حتی در مسابقات مدرسه شرکت کرد. امروز علی و محمد بهترین دوستان هم هستند و هر هفته با هم به پارک می‌روند. این داستان نمونه‌ای روشن از تاثیر دوستی در زندگی کودکان اوتیسم است.
جمع‌بندی:
اگر بخواهیم فقط یک چیز را به شما یادآوری کنیم، این است: یک دوست می‌تواند دنیای فرزندتان را عوض کند. شما می‌توانید با کمک یک موسسه خیریه اوتیسم در تهران اولین کسی باشید که برای ایجاد این تغییر دست به کار می‌شود.
