توضیحات

کتاب اگر هفت بار زمین خوردی بار هشتم بلند شو؛ نوشته‌ی نائوکی هیگاشیدا، جوانی با اختلال طیف اتیسم است و مجموعه‌ای است از ماجراهای تلخ و شیرین او.

آیا کسی را می‌شناسید که در زندگی‌اش به زمین نخورده باشد؟ وقتی زمین می‌خوریم، دو نوع درد ما را فرا می‌گیرد. درد جسمی از ضربه‌ی وارده و درد روانی از این که چرا زمین خورد‌ه‌ایم.اگر کسی هنگام زمین خوردن ما حضور داشته باشد، خجالت و شرمندگی هم به این دردها اضافه می‌شود.

نائوکی در این کتاب از طنز و شوخ طبعی‌هایش، زیرکی‌ها، زمین خوردن‌ها و بلند شدن‌هایش می‌نویسد. همانطور که از عنوان کتاب هم مشخص است، نائوکی در این کتاب سعی دارد نشان دهد که همه دچار شکست می‌شوند اما مهم دوباره سر پا شدن است. کتاب اگر هفت بار زمین خوردی تجربه‌ی بلند شدن است. تجربه‌ی تکاندن عیب و ایرادها و زخم زبان‌ها از خود و دوباره تلاش کردن است. نائوکی در این کتاب دست ما را می‌گیرد و سخاوتمندانه دنیایش را با ما به اشتراک می‌گذارد. با خواندن هر فصل از کتاب اگر هفت بار زمین خوردی، دریچه‌ای جدید از این دنیای منحصر به فرد برای ما گشوده می‌شود. با خواندن این کتاب بیشتر به این موضوع پی می‌بریم که اتیسم حقیقت دنیای ماست. حقیقتی که شامل زندگی میلیون‌ها نفر می‌شود. این حقیقت را نمی‌توانیم تغییر دهیم، ولی نگرش خودمان را نسبت به آن می‌توانیم تغییر دهیم.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: کودکان اتیسم، خودشان می‌دانند که با دیگران متفاوت هستند و همگی با سختی‌هایی زندگی می‌کنند که دیگران تنها چیزهایی کلی از آن را می‌دانند. معلمین و بزرگترها مدام به دنبال چیزی برای تحسین می‌گردند. تحسین به ما کمک می‌کند تا احساس شادی کنیم و ما را تشویق می‌کند تا بر آنچه در آن خوب هستیم، تمرکز کنیم. اما هروقت برای انجام کاری که به حق، مناسب یک کودک کم سن و سال بود، تحسین شدم، باز هم احساس می‌کردم انگار آینده‌ام برای مدت نامعلومی به تاخیر افتاده است.”