مشکلات حافظه می تواند دغدغه ای دیگری برای کودکان اوتیسم باشد

کودکان اوتیسم مشکلات شناخته شده‌ای در تعاملات اجتماعی دارند، اما یک مطالعه جدید نشان می دهد که این کودکان در حافظه نیز مشکلاتی دارند. محققان دریافتند که در مقایسه با همسالان خود، کودکان اوتیسم در مدیریت حافظه مشکل بیشتری نشان دادند. آنها اغلب به سختی چهره ها را به خاطر می آوردند، در یادآوری کلمات و انواع دیگر اطلاعات مشکل دارند. محققان توانسته اند کمبودهای حافظه را در مدارهای مغزی خاصی که «بیش از حد متصل» بودند، ردیابی کنند. یافته‌ها نشان می‌دهد که این چالش‌ها مشکل بزرگ‌تری برای کودکان اوتیسم نسبت به آنچه که عموماً تشخیص داده می‌شود است. جین لیو، نویسنده ارشد این مقاله، محقق فوق دکتری در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا، گفت: کودکان اوتیسم با عملکرد بالا اغلب به مدارس معمولی می‌روند و آموزش‌های مشابهی با همسالان خود دریافت می‌کنند. اما یافته های جدید نشان می دهد که حتی اگر این کودکان ضریب هوشی بالایی داشته باشند، هنوز هم می توانند با مشکلات حافظه دست و پنجه نرم کنند و به کمک بیشتری نیاز دارند. اوتیسم یک اختلال رشدی – عصبی است که به درجات مختلف مهارت های ارتباطی و اجتماعی را مختل می کند. برخی از کودکان مشکلات خفیف‌تری دارند اما برخی دیگر عمیقاً تحت تأثیر قرار می‌گیرند. برخی کم صحبت می کنند، برخی دیگر کلام ندارند و بیشتر درگیر رفتارهای تکراری و وسواسی هستند. برخی از کودکان دارای ناتوانی ذهنی هستند در حالی که برخی دیگر دارای ضریب هوشی متوسط ​​یا بالاتر از متوسط ​​هستند.  

  وقتی صحبت از مسائل حافظه در کودکان اوتیسم می شود می بینیم تحقیقات نسبتاً محدود بوده است. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که کودکان اوتیسم در مقایسه با کودکان دیگر سخت تر می توانند چهره ها را به خاطر  بسپارند. مهارت های حافظه کلید عملکرد مدرسه و کار هستند. او خاطرنشان کرد که آنها همچنین نقشی را در روابط اجتماعی ایفا می کنند که کمتر مورد توجه قرار می گیرد. معاشرت پیچیده است و افراد را ملزم می کند تا از مهارت های زیادی استفاده کنند، از جمله حافظه، یادآوری جزئیات یک رویداد، مانند اولین روز مدرسه شما و احساسات مرتبط با آن است. حتی حافظه به ظاهر ساده اشیاء نیز می تواند برای تعامل بچه های مدرسه ای مهم باشد. برای مثال: یک کودک اوتیسم به سختی به یاد می آورد اگرچه کوله پشتی همکلاسی اش شبیه کوله پشتی اوست، اما مال او نیست. به طور متوسط، کودکان اوتیسم در آزمون های استاندارد حافظه، در مقایسه با گروه مقایسه امتیاز کمتری کسب کردند. این تست‌ها توانایی بچه‌ها را در تشخیص اینکه آیا قبلاً تصویری دیده‌اند یا کلمه‌ای را شنیده‌اند و توانایی آن‌ها در یادآوری جزئیات آن تجربیات گذشته را ارزیابی می‌کنند. برخی از تصاویر از چهره بودند و برخی دیگر کاملاً غیر اجتماعی بودند. محققان همچنین تفاوت عملکرد دیگری را پیدا کردند. در میان کودکان عادی، چهره و حافظه غیراجتماعی معمولاً ثابت بود اگر یکی خوب بود، دیگری هم خوب بود. اما در میان کودکان اوتیسم، این دو همیشه با هم مطابقت نداشتند به عنوان مثال، حافظه چهره ممکن است بدتر از حافظه غیر اجتماعی باشد. زمانی که محققان از اسکن‌های MRI عملکردی برای ردیابی فعالیت مغز کودکان استفاده کردند، برخی سرنخ‌ها در مورد چرایی این امر پیدا شد. در میان کودکان اوتیسم، دو مدار مجزای مغز با مشکلات حافظه مرتبط بود. مشکلات حافظه عمومی بیش فعالی در هیپوکامپ، ساختار مغزی که به خوبی در حافظه نقش دارد ردیابی شد. اما مشکل با حافظه صورت به ناحیه ای از مغز به نام قشر سینگولیت خلفی گره خورده است که در توانایی های اجتماعی و توانایی تشخیص خود از سایر افراد نقش دارد. برای مطالعه جدید، لیو و همکارانش ۲۵ کودک اوتیسم و ​​۲۹ کودک معمولی را انتخاب کردند. همه آنها بین ۸ تا ۱۲ سال داشتند و بهره هوشی متوسط ​​تا بالاتر از متوسط ​​داشتند. لیو گفت: این ثابت نمی کند که فعالیت غیرعادی در آن مدارهای مغزی واقعاً باعث مشکلات حافظه کودکان می شود. برای والدین، این یافته ها تعجب آور نیست. لیو گفت که آن‌ها کودک خود را بهتر می‌شناسند و متوجه مشکلات حافظه عمومی کودک هستند. این مطالعه به این سوال پاسخ نمی دهد که چگونه به بهترین نحو به کودکان اوتیسم و به مشکلات حافظه کمک کنیم اما این امر باعث افزایش آگاهی می شود. این مطالعه بر نیاز به بررسی فراتر از علائم اصلی اوتیسم هنگام ارزیابی نیازهای افراد در طیف تأکید دارد. او موافق بود که این چالش‌ها می‌توانند تأثیرات گسترده‌ای داشته باشند نه تنها بر چیزهایی مانند عملکرد مدرسه، بلکه بر زندگی روزمره و رفاه کودک بلکه در درک این موضوع که اختلالات حافظه، حتی در افرادی که ناتوانی ذهنی ندارند، مهم است.