پژوهش ها نشان می دهند که مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در دوران بارداری با احتمال بروز اختلالات بیش‌فعالی- نقص‌توجه و صرع در نوزادان مرتبط است.
یکی از خطرات احتمالی و همیشگی بستری در بیمارستان، خطر ابتلا به عفونت‌های ویروسی و باکتریایی بوده‌است؛ آنتی‌بیوتیک‌ها که 80درصد کل داروهای مصرفی در دوران بارداری زنان را تشکیل می‌دهند، از جمله داروهایی هستند که برای درمان عفونت‌های دوران بارداری و مشکلات عفونی حین بستری در بیمارستان تجویز می‌شوند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که 19 تا 49 درصد از زنان باردار در طول بارداری خود، از آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌کنند. مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در دوران بارداری با تغییراتی در سیستم ایمنی نوزاد، آسم دوران کودکی، تغییرات در میکروبیوتای روده، چاقی و نقص در عملکردهای شناختی نوزاد مرتبط است.
بسیاری از تحقیقات نشان می‌دهند که التهاب و عفونت‌های مادر در حین زایمان و دوران بارداری ممکن است منجر به افزایش خطر ابتلا به اختلالات عصب-رشدی از جمله اختلال بیش‌فعالی- نقص‌توجه، اختلال طیف اتیسم، فلج مغزی و صرع در نوزادان آن‌ها شود.
در پژوهشی که با توجه به اطلاعات مادران بسیاری در حین و پس از زایمان انجام شد، نتایج نشان داد که مصرف داروهای آنتی‌بیوتیک توسط مادر در حین زایمان و در دوران بارداری خطر ابتلا نوزادش به اختلال بیش‌فعالی- نقص‌توجه و صرع را افزایش می‌دهد؛ این درحالی است که در یافته‌های این پژوهش، صحبتی از احتمال ارتباط بین اختلال طیف اتیسم در نوزاد و مصرف آنتی‌بیوتیک در مادر نشده‌است.
به‌طور کلی می‌توان بیان کرد که مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها قبل از تولد و در دوران بارداری با احتمال بروز اختلالات بیش‌فعالی- نقص‌توجه و صرع در نوزاد مرتبط است؛ هر چند برای اثبات نتایج این پژوهش‌ها نیاز به نگاهی مفصل‌تر و ارزیابی دقیق‌تر روند مصرف دارو در مادران، و نشانه‌های اختلال در نوزادان داشت.
از طرفی، نتایج پژوهشی دیگر که در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه متخصصن قرار گرفته‌است، در تضاد با پژوهش‌های عنوان‌شده است. در سال‌های اخیر، متخصصین و محققین بسیاری در جست‌وجو یافتن روشی برای درمان اختلال طیف اتیسم بوده‌اند؛ مطالعه‌ای که جدیداً بر روی نمونه‌های آزمایشگاهی (بر روی موش‌ها) انجام شده‌است، نشان می‌دهد که مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند از بروز و شدّت علائم اختلال طیف اتیسم جلوگیری کند؛ به‌گونه‌ای که نمونه‌های آزمایشگاهی که داروهای آنتی‌بیوتیک زودتر به آن‌ها داده‌شده است، هیچ نشانه‌ای از اختلال طیف اتیسم را بروز نداده‌اند.
محققین در این پژوهش ادعا می‌کنند که مصرف این داروها سبب مسدود‌سازی برخی از سیگنال‌های مغزی می‌شود، که این سیگنال‌ها در افراد دارای اختلال توبروس اسکلروزیس به‌وفور مشاهده می‌شوند؛ اختلال توبروس اسکلروزیس از جمله اختلالی است که با اختلال طیف اتیسم هم‌بودی بسیار بالایی دارد. آن‌ها بیان می‌کنند که درمان به کمک مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در دوره‌های حساس رشدی ممکن است بتواند علائم و نشانه‌های اختلال طیف اتیسم را در کودک کاهش دهد و سبب بهبود شناخت کودک شود.
در نهایت، باید عنوان کرد که به‌دلیل نتایج متفاوت تحقیقات، پیچیدگی‌های اختلال طیف اتیسم و همچنین ناشناخته‌بودن برخی از جنبه‌های این اختلال، همچنان نمی‌توان با قطعیّت درباره‌ی راه‌کارهای درمانی این اختلال نتیجه‌گیری کرد. برای یافتن راه قطعی این اختلال نیز به شناخت بیشتر، تشخیص زودهنگام و یافتن علّت قطعی اختلال طیف اتیسم است.
