اوتیسم شدید مهم‌ترین سطح اوتیسم است که همچنین به‌عنوان اوتیسم سطح سه نیز شناخته می‌شود.

اوتیسم سطح سه اغلب به این معنی است که فرد کلام ندارد یا گفتار بسیار محدود و مهارت‌های ارتباط اجتماعی محدودی دارد. اوتیسم شدید اغلب با مشکلات پردازش حسی و دشواری شدید در مواجهه با تغییرات روتین همراه است. چالش‌های رفتاری رایج شامل پرخاشگری، فرار و خودآزاری است. افراد اوتیسم سطح سه چالش‌های عمیقی را تجربه می‌کنند و به حمایت بسیار قابل‌توجهی نیاز دارند. آنها اغلب قادر به زندگی مستقل نیستند و نیاز به مراقبت 24 ساعته دارند.

نام‌های دیگر اوتیسم شدید

اوتیسم کلاسیک اوتیسم کانر (کسی که اولین‌بار آن را توصیف کرد) اوتیسم شدید اوتیسم با عملکرد پایین (این اصطلاح توسط اکثر افراد جامعه اوتیسم استفاده نمی‌شود.)  

نشانه‌های اوتیسم شدید

گفتار و نشانه‌های اجتماعی

همه افراد اختلال طیف اوتیسم در مهارت‌های اجتماعی و ارتباط با مشکل مواجه هستند افراد اوتیسم شدید به‌احتمال زیاد بدون کلام هستند یا به طور کامل قادر به استفاده از زبان گفتاری نیستند و ممکن است به نظر برسد که متوجه افراد اطراف خود نمی‌شوند.

اختلال عملکرد حسی

بسیاری از افراد در طیف اوتیسم دارای اختلالات حسی هستند. آنها یا بیش از حد به بو، صدا، لمس‌شدن، مزه‌ها حساس هستند یا به‌اندازه کافی حساس نیستند.

چالش‌های شناختی

بسیاری از افراد اوتیسم دارای هوش‌بهر متوسط هستند. اما برخی از آنها ضریب هوشی نزدیک به 75 دارند، یعنی حدفاصل چیزی که قبلاً عقب‌ماندگی ذهنی نامیده می‌شد. افراد اوتیسم شدید، ضریب هوشی پایین تا بسیار پایینی دارند، برخی از افراد اوتیسم شدید می‌توانند برقراری ارتباط را یاد بگیرند آنها از زبان اشاره، تابلوهای تصویری یا از ابزار ارتباطی پکس استفاده می‌کنند.

رفتارهای تکراری

اکثر افراد در طیف اوتیسم رفتارهای تکراری و رفتارهای خود تحریکی دارند. افراد با عملکرد بالاتر دستان خود یا انگشتان خود را تکان می‌دهند. اغلب، آنها می‌توانند این رفتارها را برای مدتی در صورت لزوم کنترل کنند. افراد اوتیسم در سطح شدید، احتمالاً رفتارهای زیادی مانند تکان‌دادن شدید خود، کوبیدن سر، ناله‌کردن را دارند این رفتارها می‌تواند افراطی و غیرقابل‌کنترل باشد.

علائم فیزیکی

افراد اوتیسم سطح شدید، علائم فیزیکی مانند: بی‌خوابی، صرع، مشکلات گوارشی دارند؛ اما به دلیل مشکلات ارتباطی، چنین مسائلی ممکن است شناسایی نشده یا تشخیص داده نشود. بیماری فیزیکی تشخیص داده نشده می‌تواند منجر به درد فیزیکی شود که ممکن است باعث بدتر شدن مسائل رفتاری شود.

رفتارهای پرخاشگرانه

در افراد اوتیسم سطح سه رفتارهای پرخاشگرانه مانند ضربه‌زدن، گازگرفتن، خوردن مواد غیرخوراکی، کشیدن مو یا اسمرینگ مدفوع وجود دارد این رفتارهای گاهی به‌عنوان یک راه ارتباطی برای کودک است.

فرار

فرار در کودکان اوتیسم سطح سه شایع است اغلب دلیل یا مقصد مشخصی برای فرار ندارند؛ اما به دلیل عدم برقراری ارتباط این کودکان بهتر است از سیستم‌های هشدار، قفل‌کردن درها، و داشتن پلاک گردنی با اطلاعات مانند شماره تماس والدین برای کودک می‌تواند مفید باشد.

 

درمان اوتیسم

 

اوتیسم درمان ندارد، اما با توان‌بخشی مانند: کاردرمانی، گفتاردرمانی، کلاس‌های حرکتی  و بازی‌درمانی می‌توان شدت علائم را کاهش داد.

استفاده از داروها

درمان‌های اوتیسم شدید معمولاً شامل داروهایی برای اضطراب و مسائل مربوط به آن است. داروهای ضد روان‌پریشی و داروهای ضدافسردگی نیز می‌توانند مؤثر باشند.

ایجاد محیط‌های منظم و ساختاریافته

یک برنامه ثابت برای کودک می‌تواند مفید باشد برای کودکان سطح سه، محیط مناسب، برنامه روزانه منظم، و برنامه غذایی مشخص می‌تواند چالش‌ها را به حداقل برساند و احساس امنیت را برای آنها فراهم کند.  

آیا علائم اوتیسم با افزایش سن کاهش می‌یابد؟

بهبود علائم اوتیسم به عوامل مختلفی بستگی دارد. کودکان اوتیسم سطح یک و دو نتایج سریع‌تری را از درمان نسبت به کودکان اوتیسم سطح سه دریافت می‌کنند. کودکان اوتیسم سطح سه اگر تشخیص دقیق، برنامه‌های درمانی تأثیرگذار و مداخلات اولیه دریافت کنند، شانس بیشتری برای غلبه بر تاخیرهای رشد را دارند. در واقع، مداخله زودهنگام یکی از مزایای اصلی برای کودکان بدون توجه به‌شدت علائم اوتیسم است.