قدیمی ترین خیریه; نیکی به دیگران، مفهومی‌ست که قدمتی هم‌اندازه با حضور انسان بر زمین دارد. حتی زمانی که ابزارهای ابتدایی تنها وسیله بقا بودند، انسان‌ها یاد گرفتند که با هم بودن، یعنی زنده ماندن. از همان‌جا حس کمک به دیگری ریشه گرفت و با گذر زمان، شکل‌های پیچیده‌تری به خود گرفت؛ اما جوهره‌اش همان باقی ماند: همدلی. کمک کردن، نیازی به دلیل خاص ندارد. گاهی تنها دیدن نگاه درمانده‌ای کافی‌ست تا دستی دراز شود و باری برداشته شود. این میل طبیعی به کاستن از رنج دیگری، شاید در همه به یک اندازه زنده نباشد، اما در بسیاری از دل‌ها کم‌وبیش جریان دارد. کسانی برای آرامش دل خود قدمی برمی‌دارند، برخی دیگر برای بخشیدن امید به کسی که آن را گم کرده. انگیزه‌ها گوناگون‌اند، اما نتیجه یکی‌ست: گرم‌تر شدن فضای زندگی.
خیریه اوتیسم با هدف حمایت از کودکان و بزرگسالان طیف اوتیسم، خدمات تخصصی مثل گفتاردرمانی، آموزش و مشاوره ارائه می‌دهد. این خیریه تلاش می‌کند با جلب مشارکت‌های مردمی، کیفیت زندگی افراد اوتیستیک و خانوادههایشان را بهبود ببخشد. هدف اصلی، ترویج درک، پذیرش و ساختن جامعه‌ای مهربان‌تر برای همه است.
قدیمی ترین خیریه ایران کدام است؟
مؤسسه خیریه تبریز اولین مؤسسه خیریه رسمی ایران بود، که در ۲۱ محرم سال ۱۳۳۵ هجری قمری (۲۵ آبان سال ۱۲۹۵ هجری شمسی)، در شهر تبریز، پایه‌گذاری شد. ۱۵ نفر از خیران خوش‌آوازه اهل تبریز، این مؤسسه را تأسیس کردند. مدارک باقیمانده از آن زمان، که در آرشیو گنجینه اسناد ملی نگهداری می‌شود نیز، تأیید می‌کند که، این گروه ۱۵ نفره تأسیس‌کنندگان خیریه تبریز هستند.
این مؤسسه در آن دوران، به‌ویژه در فقرزدایی و درمان بیماران روانی، نقش بسیار مهمی ایفا کرد. چنانچه دامنه تأثیرات آن، همچنان در شهر تبریز قابل‌مشاهده است. از آن جمله، می‌توان به تأسیس مرکز نگهداری بیماران روانی، و پرورشگاه تبریز اشاره کرد، که هر یک از آن‌ها به نوبه خود، برای نخستین‌بار در ایران، شکل گرفتند. همچنین مؤسسه اقدام به ساخت تعدادی مدارس ویژه نمود، که در آن حمایت از کودکان مستعد نیازمند، سرپرست و نیازمند تحت آموزش قرار گرفته، و هم‌زمان به نیازهای غذایی، پوشاک، تحصیلی و رفاهی آن‌ها، و خانوادههایشان نیز رسیدگی به عمل می‌آمد.
به‌عنوان قدیمی ترین خیریه ایران، خیریه تبریز نهادی ارزشمند، و تأثیرگذار بود.
مجموعه‌ای از افراد خیر، در این مرکز گرد هم آمدند، و کارهای ارزشمندشان، سرنوشت بسیاری از مردم را، به بهترین شکل تغییر داد. در این مسیر نه فقط مردم، که شهر تبریز هم رشد کرد، و به یکی از آبادترین شهرهای ایران، تبدیل شد. چنین تاریخچه‌ای نشان از تأثیرگذاری خیریه‌ها، و قدرت آن‌ها در بهبود جامعه دارد.
مطلب پیشنهادی: مسئولیت اجتماعی افراد در جامعه چیست؟
مؤسسه خیریه دوست اتیسم؛ قدیمی‌ترین خیریه اوتیسم در ایران
مؤسسه خیریه دوست اتیسم، به‌عنوان نخستین و قدیمی‌ترین خیریه تخصصی در حوزه اوتیسم در ایران، سال‌هاست که با هدف حمایت همه‌جانبه از کودکان و نوجوانان طیف اوتیسم فعالیت می‌کند. این خیریه با تکیه بر تیمی متخصص و دلسوز، تلاش کرده تا باری از دوش خانواده‌هایی بردارد که هر روز با چالش‌های متفاوت این اختلال مواجه‌اند.
دوست اتیسم، تنها یک مرکز حمایتی نیست؛ اینجا جایی‌ست که آموزش، درمان، مشاوره و آگاهی‌بخشی به طور هم‌زمان جریان دارد. از جلسات گفتاردرمانی و کاردرمانی گرفته تا دوره‌های آموزش مهارت‌های اجتماعی، تربیت مربی، کارگاه‌های والدگری و مشاوره‌های فردی، همگی با هدف ارتقاء کیفیت زندگی افراد طیف اوتیسم ارائه می‌شوند. آن‌چه مؤسسه خیریه دوست اتیسم را از سایر مراکز متمایز می‌کند، سابقه طولانی، نگاه تخصصی و تمرکز جدی بر فرهنگ‌سازی در جامعه است. این خیریه با برگزاری کمپین‌های آموزشی، همایش‌های تخصصی و تولید محتوای آگاهی‌بخش، تلاش کرده تا نگاه جامعه به اوتیسم را از ترحم به درک و از نادیده‌گرفتن به پذیرش تغییر دهد.
حمایت‌های مردمی، داوطلبانه و سازمانی، ستون‌های اصلی ادامه فعالیت‌های این مؤسسه هستند. هر قدمی که در حمایت از دوست اتیسم برداشته می‌شود، مسیری‌ست به سوی زندگی مستقل‌تر و باکیفیت‌تر برای افراد طیف اوتیسم. دوست اتیسم، نه‌فقط یک خیریه، که نماد سال‌ها تلاش بی‌وقفه برای ساختن جهانی مهربان‌تر و آگاه‌تر است؛ جهانی که در آن تفاوت‌ها محترم شمرده می‌شوند و هر کودک، فرصت درخشیدن می‌یابد.
سخن پایانی
مؤسسات خیریه، نقش بسیار مهمی در کاهش ناهنجاری‌ها، و معضلات اجتماعی دارند، و سعی می‌کنند تا عدالت اجتماعی را، در ابعاد گوناگون، در سطح جامعه اجرایی کنند. وجود خیریه‌ها، سبب می‌شود تا فرصت‌های تحصیلی، شغلی و اجتماعی، به‌صورت یکسان و برابر، در اختیار همه افراد قرار بگیرد. نیکوکاری، همیشه محدود به کمک‌های مالی نیست. گاهی یک جمله‌ی ساده، یک حضور بی‌ادعا، یا حتی گوش دادن بی‌قضاوت، کاری می‌کند که بزرگ‌ترین دارایی‌ها از انجامش عاجز باشند. کمک به دیگران، اتفاقی ساده و در عین حال متحول‌کننده است. نه فقط برای گیرنده، که برای کسی که می‌بخشد نیز. در دل هر عمل خیر، فرصتی نهفته است برای ساختن دنیایی با چهره‌ای انسانی‌تر؛ دنیایی که در آن، هر لبخند، آغازی برای مهربانی‌های بعدی می‌شود.
