بررسی ارتباط سن والدین و بروز اختلال اوتیسم در سال های اخیر نتایج مختلفی را به همراه داشته است. پژوهش ها که بروز این اختلال در کودکانی که از والدین با سن 35سال یا بالاتر متولد می‌شوند، بیشتر است. براساس مطالعات، تأثیر سن والدین یکی از ثابت‌ترین یافته‌ها در اپیدمیولوژی اختلال طیف اتیسم است؛ به‌خصوص زمانی که سن پدر بیشتر از میانگین سن بارداری در مردان است. ارتباط بین سن مادر و میزان شیوع اختلال طیف اتیسم پیچیده است؛ به‌نظر می‌رسد زنان با احتمال بیشتری، چه زمانی که بسیار بزرگ‌تر از میانگین سنی بارداری زنان در جامعه و چه زمانی که بسیار جوان‌تر از میانگین سنی باشند، دارای فرزند اتیسم خواهند بود. با این‌حال تشخیص آن‌که چرا سن یکی از والدین بر میزان بروز اختلال طیف اتیسم تأثیرگذار است، بسیار دشوار است.
محققین با جمع‌آوری اطلاعات خانواده‌های بیشماری و محاسبه میزان سن مردان و ارتباط آن با اختلال طیف اتیسم، می‌توانند دریابند که مردان در سنین مختلف با چه احتمالی ممکن است دارای فرزند اتیسم باشند. اوّلین مطالعه دقیق با این هدف، در سال 2006 منتشر شد؛ پژوهشگران با مطالعه بر روی سوابق پزشکی 132000 جوان اسرائیلی به نتایجی در این خصوص دست یافتند. نتایج پژوهش انجام‌شده نشان داد که احتمال داشتن فرزند دارای اختلال طیف اتیسم در مردان 30 ساله، 1.6 برابر بیشتر از مردان کمتر از 30 سال است و میزان بروز اختلال طیف اتیسم در فرزندان مردان 40 ساله، به بیش از 6 برابر می‌رسد.
از آن پس، محققین به تجزیه و تحلیل داده‌های بیشماری پرداختند؛ پژوهش‌های انجام‌شده در سایر کشورها همچون آمریکا، دانمارک، سوئد و همچنین مجموع داده‌های بین‌المللی جمع‌آوری شده نیز نشان داد که افزایش بروز اختلال طیف اتیسم در بین فرزندانی که پدرشان مسن‌تر است، بیشتر خواهد بود.
در سال 2014 نیز تیم پژوهشی بایرز و همکارانش به نتایجی مشابه پژوهش‌های انجام‌شده دست یافتند؛ بایرز و همکارانش در این پژوهش، سوابق افراد را براساس سن والدینشان در زمان تولد گروه‌بندی کردند. سپس بررسی کرذند که چگونه تعداد موارد اتیسم با توجه به سن والدین متفاوت است. نتایج این پژوهش نشان داد که کودکان متولد شده از مردان 35 تا 60 ساله تا 24درصد بیشتر از کودکان متولد شده از مردان 31 تا 34 ساله، در معرض اختلال طیف اتیسم هستند. مطابق با این روند، در بین والدین 15 تا 30 ساله، کمترین میزان داشتن کودک دارای اختلال طیف اتیسم وجود دارد. مردان در این گروه سنی تا 14 درصد و زنان در این گروه سنی تا 17درصد شانس کمتری در داشتن فرزند با اختلال طیف اتیسم دارند.
با این حال، هنوز هیچ پژوهشی کاملاً اثبات نمی‌کند که والدین در چه سنی میزان تولد کودک با اختلال طیف اتیسم در آن‌ها افزایش می‌یابد. محدوده سنی در مطالعات مختلف متفاوت است، در نتیجه مقایسه نتایج دشوار خواهد بود. به‌طور کلی، میزان بروز این اختلال به‌طور پیوسته و در طول زمان با افزایش سن والدین، افزایش می‌یابد و این‌گونه نیست که پس از یک سن خاص، به‌طور صعودی افزایش یابد. هرچند که هیچ پژوهشی نتوانسته به‌طور قطع ارتباط بین سن والدین و به‌ویژه پدر با اختلال طیف اتیسم در فرزند را اثبات کند امّا، همواره توجه به این نکته ضروری است که افزایش سن والدین به‌هنگام بارداری زنگ‌خطر و عامل خطر بسیاری از اختلالات دوران کودکی در فرزندان است. پس توجه به سن مناسب بارداری همواره یک نکته ضروری قبل از اقدام به بارداری و فرزندآوری است.
در پایان باید عنوان شود که والدین آینده‌نگر همواره به‌خاطر داشته باشند که شانس داشتن کودک با اختلال طیف اتیسم بسیار کم است؛ مطالعات همه‌گیرشناسی می‌توانند این روند را آشکار کنند امّا، نتایج این پژوهش‌ها نباید تصمیم به فرزندآوری در والدین را تحت تأثیر قرار دهد و آن را تعیین کند.
1 Comment
خیلی مطلب خوبی بود ممنون از شما